Jezus nauczając mówił do zgromadzonych: „Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”. Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.
(Mk 12,38-44)
Jezus mówi nam o rzeczach zawsze aktualnych, Jego słowo nigdy nie przemija.
Po pierwsze wskazując postawę uczonych w Piśmie przestrzega nas abyśmy, tak w relacjach z
bliźnimi, jak i w naszej relacji z Panem Bogiem wystrzegali się obłudy. Upomina aby nasze
pragnienia, dążenia, słowa, postawa serca i ta zewnętrzna postawa były spójne. Jednym słowem zachęca nas, abyśmy byli zawsze autentyczni, bo na kłamstwie nie można niczego zbudować, nie można zbudować żadnej relacji, tym bardziej relacji z Bogiem, który jest Prawdą. Siedząc w świątyni obserwował tłum wrzucający do świątynnej skarbony drobne pieniążki. Byli tam bogaci, którzy wrzucali wiele, ale była i jedna uboga wdowa, która wrzuciła bardzo mało, bo zaledwie jeden grosz. Według Jezusa to właśnie ta wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich. Dlaczego? Ona ofiarowała Bogu nie tylko jeden grosz ale wraz z nim wszystko to co miała, całe swoje zabezpieczenie materialne, całą swoją przyszłość. Wyzbyła się wszelkiej ludzkiej pewności i zaufała całkowicie Bogu. „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. ks. Rafał Wagner SDS