14/10/2018 r.

Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: “Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jezus mu rzekł: “Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę”. On Mu odpowiedział: “Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości”. Wtedy Jezus spojrzał na niego z miłością i rzekł mu: “Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną”. Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał dookoła i rzekł do swoich uczniów: «Jak trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego». Uczniowie przerazili się Jego słowami, lecz Jezus powtórnie im rzekł: “Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego”. A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: “Któż więc może być zbawiony?” Jezus popatrzył na nich i rzekł: “U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe”. Wtedy Piotr zaczął mówić do Niego: “Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Jezus odpowiedział: “Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym”.

(Mk 10, 17-30)

“Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jest to bardzo konkretne pytanie. Słowo Boże które słyszymy i przyjmujemy, obecność Boga jaką przeczuwamy domaga się naszej odpowiedzi i to odpowiedzi bardzo konkretnej. Co mam robić, jak żyć, aby osiągnąć życie wieczne? Życie jakie Bóg nam proponuje jest darem darmo danym, ale wymaga abyśmy je przyjęli i aktywnie na nie odpowiedzieli. Darem, który prowadzi do prawdziwego życia i dalej do życia wiecznego jest wiara w Jezusa jako Syna Bożego i jedynego zbawiciela człowieka.
Prawdziwa wiara wymaga naszego zaangażowania, św. Jakub pisze w swoim liście: „Jaki z tego
pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? (…) Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków”. Uczynki wiary miłe Bogu to życie zgodne z Jego przykazaniami. Jezus wskazując na przykazania, ukazuje nam drogę, która pozostaje wciąż aktualna a jest to droga przykazań. ks. Rafał Wagner SDS